ห่างหายไปนานกับการรีพอร์ตจากสนาม เพราะนังโควิดตัวดี
(วันนี้รูปค่อนข้างเยอะ)
ด้วยความที่คิดถึงโตเกียวโดมมากๆ พอเห็นระกุเต็นอีเกิ้ลประกาศว่าขอเช่าโดมแข่งเป็นเจ้าบ้าน
ในรอบ 4หรือ5ปี เนี่ยแหละ ตอนต้นปีก็เลยเผลอกดจองตั๋วสนามไปก่อน
ไปได้หรือไม่ได้ค่อยว่ากัน ฉันต้องได้ที่นั่งดีๆ
ไปๆมาๆก็เกิดทริปด่วนเที่ยวคนเดียว แบบไม่คาดคิด
แต่จริงๆติดขัดตั้งแต่ขึ้นเครื่องบินละ ไปถึงสนามบินด้วยความดีเลย์
พายุเข้าทั้งคืน สัญญาณรัดเข็มขัดถี่มากแทบไม่ได้นอน
ก่อนเข้าไปในสนามก็มารีวิวนอกสนาม
ปรากฎว่าพี่สาวพี่ชายรันคิวกันเข้าช้อปนกแดงหน้าโตเกียวโดม คุณพี่ทำเพื่อไร คุณพี่ต้องการซื้อไรกันคะ เค้าเปิดบ่ายสามครึ่งปะนะ
ทำไมชั้นไม่รู้
แต่แน่นอนว่า รันคิวตั้งแต่เที่ยง ผมไม่เอาแน่นอน ใครไหวไปก่อนนิ
แต่แน่นอนว่า รันคิวตั้งแต่เที่ยง ผมไม่เอาแน่นอน ใครไหวไปก่อนนิ
นี่ไม่ได้กินอะไรแต่เช้า เลยเดินหาของกิน แต่ไม่มีร้านอะไรที่อยากกินแล้วคนน้อยเลย
ก็เลยไม่ได้กิน คิวยาวนัก คุณพี่ไม่ได้เงินดิชั้น
รอบนี้เผลอใจจองโรงแรมโตเกียวโดมไป โดยไม่หวั่นความแพง
ห้องกว้างดีไม่เหมือนโรงแรมญี่ปุ่นเท่าไหร่
เราไปคนเดียว ต้องปลอดภัย ใกล้ สะดวก ไว้ก่อนเป็นยอดดี เผื่อเกมเลิกช้า ขี้เกียจขึ้นรถไฟ
วิวจากห้องชั้น 18 ก็จะประมาณนี้
ตอนทำแพลน ดูเหมือนจะไกลจากโดม แต่จริงๆเดินออกจากโรงแรมก็มีทางเดินไปถึงโดมเลย
ปรากฏว่าเค้ามีรันคิวต่อแถวเพื่อถ่ายรูปกับมาสคอตทีมอีเกิ้ล พี่คลัทช์ คลัทจิน่า และดีเจสวิตช์
แต่พอเรามาถึง สต๊าฟถือป้ายว่าไม่รับคิวแล้ว
(มิน่าเค้าเลยมาเข้าคิวกันตั้งแต่แดดร้อนๆ )
ถึงเราจะไม่ได้ถ่ายรูปกับมาสคอต เราก็ยืนรอจนได้แปะมือกับพี่คลัทช์ ตอนจบกิจกรรม
คนดังเนอะ คิวเยอะเป็นธรรมดา
ด้วยความที่มันร้อนมากกๆๆๆๆ แล้วกว่าจะถึงเวลาแข่งคือ 18.00 ก็เลยไปเดินช้อปปิ้งแถวนั้นก่อน
แสร้งว่าช้อปปิ้งนิดๆ แต่จริงๆซื้อมาเยอะ
ผ้าเชียร์เบอร์18 เหลือ1000เยนเท่านั้น เลยกวาดๆมา แล้วก็หยิบผ้าเชียร์มาอีกหลายคนที่ชอบ
ซื้อของซักพักก็ กลับ รร.อีกจ้า ไปเก็บของไปจัดของแต่งตัว
ชิลปะ สโลว์ไลฟ์ปะ โดมอยู่หน้าบ้านไรงี้
ชนะไม่ชนะไม่รู้ Props เราต้องพร้อม
เดรสโค้ดวันนี้
ถึงแม้ว่าอีเกิ้ลจะเป็นเจ้าบ้าน แต่เค้าขอให้ใส่เสื้อสีแดงแบบ Crimson Red แหละ
ก็ใส่ไว้แล้วข้างในนะ แต่ขอใส่สีขาวไปก่อน เพราะเป็นเบอร์น้องมัตสึอิ
หน้าสนามเค้าก็จะมีบอกว่า ใครแข่งกับใคร
ส่วนรอบๆสนามก็มีป้ายไฟวนๆ เป็นรูปนักกีฬา
ขอตัดไปที่ทางเข้าสนามเลย รอบนี้เราจองไปแถวหน้าของไรท์สแตน
เกมจะเป็นไงไม่รู้ ขอไปเต้นข้างหลัง
ทางโตเกียวโดมก็เลยให้เข้ามาทางเกท 25 ซึ่งทางเข้าจะอยู่แยกออกไปอีกฝั่ง เป็นเกทของเจ้าบ้านเค้า
เกมนี้ตั๋ว Sold out ทุกที่นั่งด้วย จะเปลี่ยนที่นั่งก็กลับตัวไม่ทันแล้ว
นั่งๆอยู่ก็เจอน้องชายของมัตสึอิยูกิ น้องคาสึกิมายืนถ่ายรูปอยู่ตรงหน้าเลย
บุญนะเนี่ยเอาดีๆ
แต่ด้วยความเกรงใจก็ไม่กล้าเรียก เพราะเค้ามากับภรรยาเค้า
เกมนี้พีคมากในครึ่งแรกแบบกลัวคนดูไม่คุ้ม
อินนิ่งแรก บัฟทำแต้มไป 5 รัน ตีจนวนครบไม้
กองเชียร์ทางนี้เหี่ยวกันทั้งแถบแทบอยากกรี๊ดดดด
แต่แค่คะแนนไม่เท่ากัน
น้องอุจิขายาวมากกก
ก็เลยไม่ได้กิน คิวยาวนัก คุณพี่ไม่ได้เงินดิชั้น
กลับ รร. มาบ่ายกว่าๆ ว่างมาก เลยไปนั่งกินซิสเลอร์ในโรงแรม หลีกหนีสังคม
เพราะส่องหน้าร้านละคนน้อยดี บุฟสลัดคร่าเวลาไปเรื่อยๆ
เพราะส่องหน้าร้านละคนน้อยดี บุฟสลัดคร่าเวลาไปเรื่อยๆ
จนบ่ายสองเลยเดินออกมากำลังมาจ่ายตัง
พบเจอคุณภรรยาน้องมัตสึอิ กับลูกคนเร้กๆที่หน้ากลมผมบางๆ อยู่ในร้าน นั่งป้อนข้าวกันน่ารักเชียว
รอบนี้เผลอใจจองโรงแรมโตเกียวโดมไป โดยไม่หวั่นความแพง
ห้องกว้างดีไม่เหมือนโรงแรมญี่ปุ่นเท่าไหร่
เราไปคนเดียว ต้องปลอดภัย ใกล้ สะดวก ไว้ก่อนเป็นยอดดี เผื่อเกมเลิกช้า ขี้เกียจขึ้นรถไฟ
วิวจากห้องชั้น 18 ก็จะประมาณนี้
แอบส่องพี่ครัชจากห้อง
ตรงหน้าลานเค้าก็มีกิจกรรมกันตั้งแต่บ่ายแก่ๆ
ไม่สนแดดไม่แคร์ความร้อน34องศา นิฮงจินสู้กันมาก
ถ่ายจากมุมไกลแล้วคิดอยากร่วมกิจกรรมบ้าง เลยเดินลงไปข้างล่างบ้าง
ตรงหน้าลานเค้าก็มีกิจกรรมกันตั้งแต่บ่ายแก่ๆ
ไม่สนแดดไม่แคร์ความร้อน34องศา นิฮงจินสู้กันมาก
แต่พอเรามาถึง สต๊าฟถือป้ายว่าไม่รับคิวแล้ว
(มิน่าเค้าเลยมาเข้าคิวกันตั้งแต่แดดร้อนๆ )
ถึงเราจะไม่ได้ถ่ายรูปกับมาสคอต เราก็ยืนรอจนได้แปะมือกับพี่คลัทช์ ตอนจบกิจกรรม
คนดังเนอะ คิวเยอะเป็นธรรมดา
ด้วยความที่มันร้อนมากกๆๆๆๆ แล้วกว่าจะถึงเวลาแข่งคือ 18.00 ก็เลยไปเดินช้อปปิ้งแถวนั้นก่อน
ผ้าเชียร์เบอร์18 เหลือ1000เยนเท่านั้น เลยกวาดๆมา แล้วก็หยิบผ้าเชียร์มาอีกหลายคนที่ชอบ
ซื้อของซักพักก็ กลับ รร.อีกจ้า ไปเก็บของไปจัดของแต่งตัว
ชิลปะ สโลว์ไลฟ์ปะ โดมอยู่หน้าบ้านไรงี้
เดรสโค้ดวันนี้
ถึงแม้ว่าอีเกิ้ลจะเป็นเจ้าบ้าน แต่เค้าขอให้ใส่เสื้อสีแดงแบบ Crimson Red แหละ
ก็ใส่ไว้แล้วข้างในนะ แต่ขอใส่สีขาวไปก่อน เพราะเป็นเบอร์น้องมัตสึอิ
ทางเข้าเขาก็จะมีเสื้อ Crimson Red แจก 30,000 ตัว สำหรับคนที่ไปแรกๆ แกนคิวอาร์โค้ดได้เลยหน้าสนาม ยังไม่ต้องเข้าโดมก็ได้
หน้าสนามเค้าก็จะมีบอกว่า ใครแข่งกับใคร
ส่วนรอบๆสนามก็มีป้ายไฟวนๆ เป็นรูปนักกีฬา
เกมจะเป็นไงไม่รู้ ขอไปเต้นข้างหลัง
ทางโตเกียวโดมก็เลยให้เข้ามาทางเกท 25 ซึ่งทางเข้าจะอยู่แยกออกไปอีกฝั่ง เป็นเกทของเจ้าบ้านเค้า
นี่ไม่เคยเข้าทางนี้มาก่อน ปกติจะอยู่แต่แถวอินฟิลด์ ก็ถือว่าได้รับชมประวัติศาสตร์เจ้าบ้าน
ของกินเยอะมาก แต่อีเกิ้ลไม่ยอมเอาเมนูคอลแลปมาขาย อดกินข้าวหมูทอดน้องมัตเลย
ของกินเยอะมาก แต่อีเกิ้ลไม่ยอมเอาเมนูคอลแลปมาขาย อดกินข้าวหมูทอดน้องมัตเลย
ทักทายจากไรท์สแตนด์เฟิสทามฮะ ด้วยพลังของเมนโวค่อล สัญญาว่าจะร้องทุกเพลง
เกมนี้ตั๋ว Sold out ทุกที่นั่งด้วย จะเปลี่ยนที่นั่งก็กลับตัวไม่ทันแล้ว
นั่งๆอยู่ก็เจอน้องชายของมัตสึอิยูกิ น้องคาสึกิมายืนถ่ายรูปอยู่ตรงหน้าเลย
บุญนะเนี่ยเอาดีๆ
แต่ด้วยความเกรงใจก็ไม่กล้าเรียก เพราะเค้ามากับภรรยาเค้า
เริ่มเกมสตาร์ทด้วยพิทเชอร์ทานากะมาซาฮิโระ (มาคุง) เบอร์ 18 เอซใหญ่แห่งระกุเต็นอีเกิ้ล
ส่วนพิทเชอร์ฝ่ายบัฟ เป็น ยามะซากิซาจิยะ เบอร์ 11 สุดหล่อปาซ้าย นิโตริวบ้านบัฟ
เกมนี้โอโกเป็นไรท์แหละ ระหว่างดูเกมก็ฮัลโหลว โอโกวววว
ซักพักก็เปลี่ยนเป็นทาเกโร่สุดหล่อ
ซักพักก็เปลี่ยนเป็นทาเกโร่สุดหล่อ
อินนิ่งแรก บัฟทำแต้มไป 5 รัน ตีจนวนครบไม้
กองเชียร์ทางนี้เหี่ยวกันทั้งแถบแทบอยากกรี๊ดดดด
นักกีฬาบัฟคึกมาก สงสัยนานๆได้เข้าโตเกียว
โดยเฉพาะทงงู เกมนี้เปิดมาอินนิ่งแรกก็ทำ Grand Slam ไม่พอ
อินนิ่ง 4 ยังทำ 2รันโฮมรันอีก วันนี้เธอจะมากไปแล้วทงงู
อินนิ่ง 4 ยังทำ 2รันโฮมรันอีก วันนี้เธอจะมากไปแล้วทงงู
หลังจากหมดพลังกับการเชียร์ไปสามอินนิ่ง
เลยไปซื้อโมนากะ ของดีโตเกียวโดม มากินย้อมใจ
ใครไปโตเกียวโดม ขอแนะนำโมนากะคับ อร่อยทั้งสองรส
ใครไปโตเกียวโดม ขอแนะนำโมนากะคับ อร่อยทั้งสองรส
ส่วนทางอีเกิ้ล จากที่โดนนำ 6-0
ในอินนิ่ง 3 เค้าฮึดสู้ เค้าทำให้เราได้มีกำลังใจในการร้องเพลง ทำแต้มคืนมา 2 แต้ม
ส่วนอินนิ่ง 4 ยัยบัฟเค้าก็ทำเพิ่มอีก3
ในอินนิ่ง 3 เค้าฮึดสู้ เค้าทำให้เราได้มีกำลังใจในการร้องเพลง ทำแต้มคืนมา 2 แต้ม
ส่วนอินนิ่ง 4 ยัยบัฟเค้าก็ทำเพิ่มอีก3
อินนิ่ง 4 ครึ่งหลังเราก็ไม่น้อยหน้า มี Grand Slam จากกัปตันอะสะมุระเหมือนกันนนน
เกมนี้มันอะไรกัน แต้มนัวมากกกกก
เกมนี้มันอะไรกัน แต้มนัวมากกกกก
เกมนัวขนาดไหน แนะนำให้ดูสกอร์บอร์ด จำนวนฮิตจำนวนตี มันพอๆกันแหละ
ใจคนอยู่ในสนามมันไปหมดละ
ของระกุเต็น มาคุงปาถึงจบ อินนิ่ง 4 เท่านั้น ที่เหลือปล่อยรีลิฟลงมาต่อ
มีน้อง อุจิ 69 ชาโฮ43 วัปปี้ 31 โซระ 56 และซาไก 26
อยากบอกว่า รีลิฟเราเกมนี้เก่งมากๆๆๆๆ
อินนิ่ง 5-9 บัฟทำไปแค่ฮิตเดียวเท่านั้น
ของระกุเต็น มาคุงปาถึงจบ อินนิ่ง 4 เท่านั้น ที่เหลือปล่อยรีลิฟลงมาต่อ
มีน้อง อุจิ 69 ชาโฮ43 วัปปี้ 31 โซระ 56 และซาไก 26
อยากบอกว่า รีลิฟเราเกมนี้เก่งมากๆๆๆๆ
อินนิ่ง 5-9 บัฟทำไปแค่ฮิตเดียวเท่านั้น
ส่วนทางบัฟ รีลิฟก็ทรงงานหนักเช่นกัน ซาจิยะปาไป 3.1อินนิ่ง
โค้ชเห็นแววแจกต่อแน่นอน เลยเปลี่ยนตัวเป็นโคงิตะ
แต่ที่น่าเศร้าคือ เขามาล้างรันเนอร์บนเบสที่ซาจิปล่อยทิ้งไว้หมดเลย
จากแกรนสแลมของอะสะมุระ
โค้ชเห็นแววแจกต่อแน่นอน เลยเปลี่ยนตัวเป็นโคงิตะ
แต่ที่น่าเศร้าคือ เขามาล้างรันเนอร์บนเบสที่ซาจิปล่อยทิ้งไว้หมดเลย
จากแกรนสแลมของอะสะมุระ
คนที่ได้ Win คือ อุดะกะวะ แบบงงๆ
ตัดจบเลย ท้อมากเหน่ยมาก บัฟชนะไป 9-7รัน
ส่วนทางนี้ก็เศร้าไปตามระเบียบเพราะ
เมื่อทีมไม่ชนะ ก็ไม่ได้เห็นหน้าน้องมัตสึอิลงมาเก็บเซฟ
ออกมาสำรวจรอบโตเกียวโดมตอนที่ทุกคนกำลังกลับ
ก็คือไม่รู้จะไปไหน เคว้งมาก จบเกมก็กลับห้องเลย
ขอลาไปด้วยวิวจากห้องชั้น18 เช่นเดิม เพราะไม่ได้ไปไหนจริงๆ
แล้วก็เช่าโดมกันไว้วันเดียว วันต่อไปทางอีเกิ้ลกลับโมบายป้าก ไปเซนไดต่อ
ตัดจบเลย ท้อมากเหน่ยมาก บัฟชนะไป 9-7รัน
ส่วนทางนี้ก็เศร้าไปตามระเบียบเพราะ
เมื่อทีมไม่ชนะ ก็ไม่ได้เห็นหน้าน้องมัตสึอิลงมาเก็บเซฟ
ออกมาสำรวจรอบโตเกียวโดมตอนที่ทุกคนกำลังกลับ
ก็คือไม่รู้จะไปไหน เคว้งมาก จบเกมก็กลับห้องเลย
ขอลาไปด้วยวิวจากห้องชั้น18 เช่นเดิม เพราะไม่ได้ไปไหนจริงๆ
แล้วก็เช่าโดมกันไว้วันเดียว วันต่อไปทางอีเกิ้ลกลับโมบายป้าก ไปเซนไดต่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น